İyilik ve kötülük, belki de insanların hayatları boyunca üzerinde en çok konuştuklarıve düşündükleri kavramlardandır. İnsanların çoğu, kendi belirledikleri ölçüler içinde“iyi insan olmak” ve “kendisini ve sevdiklerini kötü tavırlardan, kötü insanlardan korumak”için gayret eder. Kötülükten sakınmak için gösterilen bu çaba elbette son derece önemlidir. Örneğin intikam hissinin, öfkenin, kinin, kıskançlığın, bencilliğin, yalan söylemenin kötü davranışlar olduğunu hemen herkes bilir; ya da kindar bir insanın öfkesini, yalan söyleyen bir kişinin sahtekârlıklarının bir kısmını görüp anlayabilir. Birey için önemli olan kötülüklerden uzak durmaktır. İyilik ve kötülükler, Kur’an’da ve sünnetlerde açıkça belirtilmiştir. Bunun yanı sıra kötülük denildiğinde genellikle insanların aklına, yanlışlığı çoğu insan tarafından kabul edilen, birini öldürmek, hırsızlık yapmak, bir başkasının hakkını çiğnemek gibi temel tavır bozuklukları gelir. Dolayısıyla birçok insan, bu davranışlardan sakınmaları ve hatta bu tavırları gösteren insanları kınamaları nedeniyle kendilerini kötülükten çok uzak görebilirler. Oysa kötülüğün bir de açıkça görülemeyen, sinsice ve gizlice yaşanan yönleri vardır ki çoğu insan bunların kötülüğün bir parçası olduğunu kabul etmek istemez.